کسانی هستند که ما به ایشان سلام می گوییم و یا ایشان به ما .
آن ها با ما گرد یک میز می نشینند .چای می خورند ،می گویند و می خندند .
شما را به تو و تو را به هیچ بدل می کندد .
آن ها می خواهند که تلقین کنندگان صمیمیت باشند .
می نشینند تا بنای تو فرو بریزد .
می نشینند تا روز اندوه بزرگ .
آنگاه فرارسنده ی نجات بخش هستند.
آنچه بخواهی حتی اگر زبان تو آن را نخواسته باشد برای تو می آورند .
و سوگند می خورند که در راه مهر ،مرگ چون نوشیدن یک فنجان چای سرد ،کم رنج است .
تو را نگین می کنند در میان حلقه ی گذشت هایشان .
بر فراز گردابی که تو واپسین لحظه ها را در آن احساس می کنی می چرخند و فریاد می زنند :من !من !
از یاد مران که اینگونه شناسایی ها بیشتر از عداوت انسان راخاک می کند .
مگذار در میان حصار گذشت ها و اندرزها خاکسترت کنند .
بر نزدیک ترین کسان خویش آن زمان که مسیحا صفت به سوی تو می آیند بشور .
مهر آن مطاعی نیست که بشود آزمود .
درباره این سایت